تا خدای بنده نواز است به خلقش چه نیاز

میکشم ناز یکی تا به همه ناز کنم

بالاتر ازعشق

سلام.باز من اومدم

بعد از ماه ها اومدم تا حرفای آخرمو بزنم

بیشتر از یک ساله که محمدرضا به این وبلاگ سر نمیزنه...نمیدونم شایدم سر میزنه اما کامنت نمیزاره که البته بعید میدونم

هرچند دیگه برام مهم نیس فقط میخوام واسه شماهایی که میاین وب عاشقونه میسازین واسه عشقتون و دم از عاشقی میزنین بگم

من و محمدرضا دقیقا 30 آبان تموم کردیم با خواست خودش.با شکستن غرور من خودشو خلاص کرد و رفت.

امروز 29 آذر هست و تقریبا یک ماه از جداییمون میگذره

نمیگم زجر نداشت خیلی زجرآور بود خیلی

باورش برام سخت بود کسی که انقدر خوب و پاک و مهربون و بی نظیر و باوجدان تصورش میکردم اینطوری منو له کنه

تا حد مرگ خورد شدم و دلم شکست

اما دوباره خودمو پیدا کردم و به زندگی عادی برگشتم

فکر میکنه من خبر ندارم با دخترعموش نامزد کرده...هه...فقط میگم ایشالا خوشبخت بشن

خداروشکر دفتر این عشق بی سرانجام بسته شد

من الان دارم به یه زندگی جدید فکر میکنم... تمام سعی ام اینه که گذشته رو بریزم دور

خیلی از خدا خجالت میکشم که به جای عشق الهی عشق یه بنده رو تو دلم پرورش دادم

از من به عنوان یه خواهر نصیحت میکنم هیچوقت غرورتونو بخاطر یه بنده نشکونین

هیچکس جز خدا لایق عشق شما نیست

کسی که شمارو بخواد خودشو به آب و آتیش میزنه که بهتون برسه

بابام راضی نیست و شغل ندارم و سربازی نرفتم و درسم تموم نشده و ..این حرفا همش کشکه..

من حالا دارم میفهمم چقدر احمق بودم که خواستگارامو که اکثرا خوب بودن و وکیل و مهندس  ونظامی بودن و بهترین موقعیتارو داشتن پس میزدم بخاطر آدمی که اصلا یه ذره هم به فکر من نبود...

اشتباه منو تکرار نکنین...خداروشکر بلاخره متوجه اشتباهم شدم...امیدوارم خدا منو ببخشه

اگه خدا بخواد میخوام یه زندگی آروم و عالیو شروع کنم دعامون کنید

برای اون بنده خدا جز خوشبختی چیزی آرزو نمیکنم به هرحال عشقم بود و عشق لایق احترام...

منم آدم دیگه ای شدم ... دیگه سعی میکنم جلو اشکامو غصه هامو دلتنگیامو بگیرم

هروقت یادش میفتم بغضمو میخورم و فورا فکرمو عوض میکنم که فراموشش کنم

آهنگای شاد گوش میدم که بهش فکرنکنم

خودمو سرگرم میکنم و...

 هیچوقت نمیفهمیدم چقدر عاشقشم حالا که دارم سعی میکنم فراموشش کنم میفهمم چقد عاشق بودم و نمیدونستم...

به هرحال گذشت...دیگه هیچوقت غرورمو بخاطر هیچکس زیر پا نمیزارم...هه...دیگه مغرور شدم بدجور

چون تازه قدر خودمو میدونم...تازه میفهمم چقدر ارزشم بالاست

 خیلیا آرزومو دارن..اگه بشمارم و بخوام بگم شاید باور نکنید

دعا کنید زندگی جدیدم قشنگ و خدایی باشه

بالاتر ازعشق